آن قوم که معمار جنان خشت به خشتند            از خاک تو هستند که پاکیزه سرشـتند

از نـام تـو پـرسـیـدم و گـفـتـند محـمـّد            نـامـی که به دیـبـاچـۀ توحـید نوشـتـند

در عــالـم ذر مـزرعـه‌ای بـود دل مـا            از مِهر تو یک بذر در این مزرعه کِشتند

دیـدنـد شـکــافـنــدۀ دریــای عــلـومـی            شد پنبه علوم دگران هر چه که رِشتند

حق دور تو می‌گردد و آنان که نگردند            در کعـبه اگر هم بروند اهل کِـنـِشـتـند

از نسل حسین و حسنی، بهتر از این چیست            اجــداد تـو آقــای جـوانــان بـهـشـتـنــد